در این مرحله، ما باید پینی که قرار است سر سیم پرس شود را بررسی کنیم. پس از بررسی اندازه گوشت‌گیر و مس‌گیر ما می‌توانیم سیم را لخت کنیم. بعد از اینکه سیم را با انتخاب ابزار مناسب لخت کردیم، می‌رویم سراغ انتخاب ابزار مناسب برای پرس کردن آن پین خاص!

در انتخاب ابزار مناسب پرس، دو چیز را باید در نظر بگیریم، یکی اینکه چطوری با آن ابزار کار کنیم (چطوری تنظیمش کنیم) و مسئله دیگر این است که: آیا ابزاری که انتخاب می‌کنیم، مناسب آن پین و آن سیم است یا نه؟

وقتی ابزار پرس را انتخاب کردیم، حتماً باید توجه کنیم که میزان فشار پرس با یک پیچ که روی بدنه آن است، تنظیم می‌شود. با این پیچ، میزان فشار را باید تنظیم کنیم و قسمت دیگری که در ابزار (توی آچار پرس ما) باید به آن توجه کنیم، قسمتی است که: "زمانی که فک بسته می‌شود تا زمانی که به انتهای میزان فشار نرسیم، فک دوباره باز نمی‌شود".

حتماً در این ابزارها، یک اهرم به عنوان «اهرم خلاص» طراحی شده است، آن اهرم خلاص را هر وقت که ما فشار دهیم، فک در هر حالتی که باشد باز می‌شود و برمی‌گردد به سر حالت اولیه، یعنی نیازی ندارد که ما ابزار و آن آچارمان را تا انتها فشار دهیم تا خودش برگردد! اینم درباره ابزارمان...حالا وقتی سیم لخت شده و ابزار پرس را انتخاب کردیم، پین و سیم خود را هم آورده و می‌خواهیم کار پرس را شروع کنیم:

در ابتدا باید سیم را به اندازه دلخواه برش دهیم، بعد سر سیم را لخت کنیم، ولی چقدر باید سر سیم را لخت کنیم؟ میزان لخت شدن سر سیم به اندازه میزان مس‌گیر آن پینی که می‌خواهیم داخلش پرس کنیم بستگی دارد، به اندازه مس‌گیر؛ شاید یک صدم، دو صدم میل بیشتر ما لخت می‌کنیم سر سیم خود را!

وقتی سیم را لخت کردیم، پین را برمی‌داریم و توی آچارمان بارگذاری می‌کنیم، توجه داشته باشید که پین‌ها از سه قسمت تشکیل می‌شوند: سر پین، مس‌گیر و گوشت‌گیر. در تمام پین‌ها ما این ساختار را داریم. سر پین حتماً می‌رود داخل هوزینگ، که حالا یا نر است یا ماده، با آن سرش ما کاری نداریم و پرسمان را باید طوری انجام دهیم که به سر پین آسیبی وارد نشود، پین را باید توی ابزار پرسمان به درستی بارگذاری کنیم، خود ابزار پرس، فکش از چندین مقر تشکیل می‌شود، این مقر‌ها بر اساس اندازه و درشتی پین، می‌تواند ریز یا درشت انتخاب شود، ما مقر مناسب خود را انتخاب می‌کنیم، مقری که انتخاب کردیم از دو بخش تشکیل می‌شود و این دو بخش داخلی مقر پله کانی از هم جدا شده اند، این دو بخش شامل: قسمت گوشت‌گیر که پله کان بلندتر و قسمت

 مس‌گیر که پله کان کوتاه‌تر است، یعنی پین باید طوری داخل این مقر یا فک قرار بگیرد که پله بلندتر قسمت گوشت یا پی وی سی را در بر بگیرد و پله کوتاه‌تر قسمت مس‌گیر را در بر بگیرد.

شما وقتی که پین را به درستی بارگذاری کردید، دسته آچارتان را فشرده تا چندتا دنده سفت شود که پین از داخل این مقر بیرون نیفتد. در این حالت فک آچار پرس پین را نگه داشته داخل خودش، بعد باید برویم سیم را به درستی بارگذاری کنیم داخل مقر و توی محل مناسب. خب سیم را هم که از قبل لخت کردیم و میزان لختیش هم مشخص بود...

زمانی که شما سیم را لخت می‌کنید، قسمت مس و قسمت پی وی سی، یک پله‌ای ایجاد می‌کند. این پله‌ای که ایجاد شده، باید طوری توی فک قرار بگیرد که برخورد کند به پله جداکننده قسمت گوشت‌گیر و مس‌گیر. اگر گوشت سیم از پله جداکننده رد بشود، برود جلوتر! حتماً وقتی که پین را پرس می‌کنیم، سیم قطع می‌شود، اگر عقب تر بماند حتماً قسمت گوشت‌گیر، گوشت را جمع نمی‌کند.

وقتی درست بارگذاری مان انجام شد، ما آچار پرسمان را کامل سفت می‌کنیم و آچار خودش برمی‌گردد به سر حالت اولیه اش. اینجاست که باید نگاه کنیم به پینمان را در موازات افق نگاه می‌کنیم، اولاً پین نباید خم شده باشد، اگر پین خم شده باشد حتماً میزان فشار فک آچار پرسمان زیاد است، اگر پین خم نشده باشد و قسمت گوشت‌گیر و مس‌گیر دهانش باز مانده باشد، یعنی فشارمان کم است! پس با آن پیچ تنظیمی که روی آچار پرسمان هست، می‌آییم فکمان را سفت تر یا شل‌تر می‌کنیم، وقتی پرس استاندارد را انجام دادیم، با یک دست از سر پین فلزی می‌گیریم و با دست دیگر سیم را می‌کشیم به طرفین، ببینیم آیا پین به راحتی از سیم جدا می‌شود یا نه؟ اگر به راحتی از سیم جدا نشود یعنی ما پرس استاندارد انجام داده‌ایم، آن موقع این پینی که پرس شده سر سیم را به‌راحتی می‌توانیم داخل هوزینگ ماده یا نر جا بزنیم.